Istnieje możliwość zbycia spadku nie tylko na podstawie umowy sprzedaży, ale także na podstawie umowy darowizny, czy też zamiany. Spadkobierca, który przyjął spadek (a więc po śmierci spadkodawcy, najbezpieczniej – po uzyskaniu stwierdzenia nabycia spadku) może zbyć cały spadek lub udział spadkowy. Zbycie spadku nie oznacza zbycia poszczególnych przedmiotów np. mieszkania. Należy bowiem pamiętać, iż spadek to całość praw i obowiązków o charakterze majątkowym zmarłego. Z chwilą zawarcia umowy nabywca spadku wchodzi w miejsce spadkobiercy, a zatem w prawa i obowiązki zmarłego. W związku z tym ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tak samo jak spadkobierca, także za te, o których istnieniu nie wiedział. Odpowiedzialność zbywcy i nabywcy jest solidarna- wierzyciel mogą dochodzić spełnienia świadczenia od każdego z nich osobna, od jednego z nich bądź od obu. Zakres odpowiedzialności za długi zależy od tego, czy zbywca przyjął spadek wprost, czy z dobrodziejstwem inwentarza.
Niemniej jednak należy pamiętać także o plusach nabycia spadku. Otóż nabywca uzyskuje także prawo do dochodzenia odziedziczonych wierzytelności, czy też wpisu w księdze wieczystej nieruchomości (wchodzącej w skład spadku) jako właściciel. Zbywca spadku zobowiązany jest do wydania nabywcy tego, co wskutek zbycia, utraty lub uszkodzenia przedmiotów należących do spadku uzyskał w zamian albo jako naprawienie szkody. Nabywca natomiast może żądać zwrotu nakładów i wydatków poczynionych na spadek np. naprawę samochodu. Niemniej jednak zbywca nie ponosi odpowiedzialności za wady fizyczne i prawne poszczególnych przedmiotów wchodzących w skład spadku.
Umowa dotycząca spadku musi zostać zawarta w formie aktu notarialnego.
